از جمعه ای که میاد بیزار نیستم اما وقتی فکر میکنم یه زن 27 ساله ی نارسیده ام، حسرت زده میشم. از این مسیری که انتخاب کردم کدوم درست بوده و کدوم غلط؟ کجا باید راه سمت چپی رو می رفتم و از قضا افتادم تو مسیر سمت راستی. بین دو راهی های زندگی من راه درست رو انتخاب کردم؟ اصلا این دو راهی ها درست و نادرست دارند؟ واقعا اگر برگردم به تابستون خنک سال انتخاب رشته میام ارتباطات؟ دو سال بعدش دورشته ای میشم؟ معلم میشم؟ عاشق میشم؟ ازدواج می کنم؟ چرا همیشه یه چیزی تو دل آدم هست که بگه اگر این کار رو می کردی. یا اگر اون کار رو نمی کردی. چرا همیشه یه چیزی هست که تو رو از وسط خوشی ها بکنه و پرتت کنه به دورترین تصمیماتی که گرفتی؟ یک هفته دیگه 27 ساله میشم. من 27 سال زندگی کردم؟
مجتبا از یک ماه پیش می پرسه برای تولدت چی میخوای؟ من برای تولد 27 سالگی، اولین تولدی که تو این چاردیواری مشترک متولد میشه، چه آرزویی دارم؟ محیا! اونقدری که توقع داری، تلاش کردی؟ محیا! شده یه بار از خودت راضی باشی حتی وقتی که 27 سالگیت داره پر میشه.
سوال های پژوهش انتهای فصل دوم!
رو ,یه ,تو ,ساله ,سال ,درست ,چرا همیشه ,که تو ,رو می ,همیشه یه ,یه چیزی
درباره این سایت